En çok ummadıklarından dolayı,
derince..
Önce çok acı fark ediyor vurulduğunu,
ilk kez bir yara sahibi olduğunda tabi.
İkincisi üçüncüsü geldiğinde
sahipleniyorsun yaralarını,
yaralayandan daha çok senin oldukları için.
sadece zamansızdı diyorsun bu kurşun.. ölüm gibi.
kapıları çalanlar, zilleri çalıp kaçmıyor ama içeriye giriyor, misafir oluyor sonra da sahip..
ne zaman zamanıydı ki sıkılan kurşunların da?
Sahi toprağın yüzde kaçı kurşundu ?
Doğru hedefi buldu o zaman diyor,
alaşımım yani..
Onları haklı bulup kendime haksızlık etmek için tabi bu tespitler yine..
Katillerimi hep haklı buldum ardımda..
yüzlerini çok net hatırlamaksa, hep önemsemeler yüzünden..
Kim katillerin yüzlerini hafızasında tutarak gitmek ister ki bu kadar yolu ?
hedef olmanın yoksulluğu bu, anlasana..
Bir zamanlar zengin bir hedefti
Yani neresini vursan, orasını yaralayabilirdin.
Ama şimdi deliklerin tükenmişliği, vurulmakla bitirilmişlik..
"hala vurmak eğilimdeysen, biraz uğraşacaksın.. önceden vurduğun şu yerlerimden, kaldıysa müsait sana da bir diğer yerimden..
geçirin hedeflerinizden.
geçmeyen yerlerimden,
geçiremediğim yerlerimden,
geçmediği yerimden
Vurun,
Çünkü göreceksiniz, her yaramın ardında, herkesten biraz daha fazla gökyüzümün olduğunu..
Belki yanıltıcı renkler kuşağından
Belki de siyahisinden
Gökyüzü işte altı üstu
bir sonsuzluk, onsuzluklusundan.
0 yorum:
Yorum Gönder